پژوهشگران با استفاده از الکتروانسفالوگرافی با تراکم بالا، فعالیت مغز ۱۸ شرکت‌کننده را حین خواب مورد بررسی قرار دادند. هر بار که شرکت‌کنندگان از خواب بیدار می‌شدند، از آن‌ها در مورد خواب‌هایی که دیده بودند و اینکه آیا احساس ترس داشتند، سؤال می‌شد. پژوهشگران با تجزیه ‌و ‌تحلیل نتایج متوجه فعالیت دو منطقه‌ از مغز شدند که در ترس نقش دارند: اینسولا و قشر سینگولیت. همچون آمیگدال که در کنترل ترس نقش دارد، اینسولا نیز هنگام پریشانی برانگیخته می‌شود و در ارزیابی عواطف در جریان بیداری نقش دارد. در همین حین، قشر سینگولیت نیز بخشی از مغز ما است که بدن ما را برای رویدادهای تهدیدآمیز آماده می‌کند. دانشمندان علوم اعصاب برای آگاهی بیشتر در مورد این مناطق و نقش آن‌ها، دفترچه‌های یادداشتی را به ۸۹ شرکت‌کننده دادند تا آن‌ها به مدت یک هفته و هر صبح در مورد اینکه خواب‌های آن‌ها موجب ایجاد چه احساسی در آن شده است، مطالبی را یادداشت کنند. 

نتایج مطالعه‌ی جدیدی که براساس نقشه‌برداری از فعالیت مغز حین خواب حاصل شده است، این ایده را تقویت می‌کند که تجربه‌ی رویدادهای بد در هنگام خواب ما را برای رویدادهای واقعی آماده می‌کند. پژوهشگران دریافتند افرادی که بیشتر خواب‌های بد می‌دیدند، هنگام بیداری بهتر می‌توانستند ترس را مهار کنند. لامپروس پراگاموروس، دانشمند علوم اعصاب دانشگاه ژنو می‌گوید: برای نخستین‌ بار ما همبستگی‌های عصبی ترس را در هنگام دیدن خواب شناسایی کرده و مشاهده کردیم که وقتی ترس را در موقعیت واقعی یا در حالت خواب تجربه می‌کنیم مناطق یکسانی از مغزمان فعال می‌شود. خواب انسان هنوز بسیار اسرارآمیز است اما بیشتر افراد براساس تجربیات خود می‌دانند که خلق‌و‌خو و خواب ارتباط نزدیکی با هم دارند. اگر چه توضیح چگونگی آن برای دانشمندان دشوار بوده است، اما این ایده که بستن چشم‌ها می‌تواند عواطف ما را تنظیم کند، موضوع جدیدی نیست. درست مانند زمان بیداری، ما انسان‌ها در خواب نیز عواطفی را تجربه می‌کنیم و این تجربیات بر احساسی که هنگام بیدار شدن داریم، تأثیر می‌گذارد.

پرخوری -چه موقع تماشای فوتبال باشد چه در آخر هفته‌های خانوادگی- ایده بسیار بدی است. حتی اگر تلاش کنید برگرخوری‌های گاه‌ و ‌بی‌گاه را با ورزش و توجه بیشتر به دسرهای سبک به دنبالش خنثی کنید، هیچ تردیدی نیست که خوردن غذاهایی که ملقب به بمب‌های چربی هستند، در لحظه حس و تاثیر بسیار بدی برای بدن به بار می‌آورد. اما چیزی که شاید ندانید این است که لازم نیست این خیانت پایدار باشد، حتی یک روز کناره‌گیری از رژیم سالم و خوردن یک پیتزا یا هاتداگ پنیری، ممکن است اثری بسیار بدتر از تصورات قبلی برای بدن داشته باشد. این را تحقیقی جدید در انگلستان می‌گوید.

پزشکان در مطالعه ای جدید دریافتند قرار گرفتن در معرض هوای آلوده می تواند بر تعداد سال هایی که امکان باروری زنان وجود دارد، تاثیر بگذارد. گروهی از متخصصان ایتالیایی در بررسی خود به مطالعه تاثیر آلاینده ها بر قدرت باروری پرداخته و دریافتند زنان ساکن در مناطق شهریِ آلوده نسبت به زنانی که در مناطق پاک و با هوای سالم زندگی می کنند سه برابر بیشتر احتمال دارد که فرآیند تخمک گذاری در آنان با مشکل روبرو شود. کارشناسان اظهار داشتند: در حالیکه این شرایط لزوما احتمال بارداری زنان را در دهه ۲۰ سالگی و اوایل دهه ۳۰ سالگی از بین نمی برد اما می تواند به کاهش سال های باروری آنان و یائسگی زودهنگام منجر شود.

اعمال متابولیکی گلوکوکورتیکوئیدها در کبد

پژوهشگران برای مطالعه‌ی اعمال متابولیکی گلوکوکورتیکوئیدها در کبد، با استفاده از تکنیک‌های پیشرفته، فعالیت گیرنده‌ی آن‌ها را که گیرنده‌ی گلوکوکورتیکوئیدی نامیده می‌شود، مورد بررسی قرار دادند. آن‌ها کبد موش‌ها را هر چهار ساعت در طول روز و شب تجزیه ‌و ‌تحلیل کردند. موش‌ها یا در شرایط طبیعی قرار داشتند یا از رژیم‌های غذایی پرچرب تغذیه می‌کردند. آن‌ها سپس از تکنولوژی‌های پیشرفته ژنومیک، پروتئومیک و بیوانفورماتیک استفاده کردند تا نشان دهند که گیرنده‌ی گلوکوکورتیکوئید، کی و کجا اثرات متابولیکی خود را اعمال می‌کند. پژوهشگران تأثیر حاصل از افزایش ترشح گلوکوکورتیکوئیدها را در چرخه‌ی ۲۴ ساعته متابولیسم کبد تشریح کردند. آن‌ها توانستند نشان دهند که چگونه گلوکوکورتیکوئیدها متابولیسم را در جریان ناشتا (وقتی موش‌ها خواب بودند) و در جریان سیری (وقتی آن‌ها فعال بودند)، با اتصال به ژنوم که وابسته به زمان بود، تنظیم می‌کنند. 

غذایی که ما می خوریم روی ساعت‌های درونی بدنمان تأثیر داشته و می‌تواند پاسخ هورمونی بدن را تغییر دهد. برای نخستین بار، نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد که چگونه هورمون‌های گلوکوکورتیکوئیدی مانند کورتیزول، سطوح قند و چربی را به‌طور متفاوتی طی ۲۴ ساعت شبانه ‌روز و در جریان سیری و ناشتا، استراحت و فعالیت و شب و روز کنترل می‌کنند. پژوهش جدید که روی موش‌ها انجام شده است، نشان می‌دهد که چرخه‌ی متابولیکی وابسته به زمان، با رژیم غذایی پرکالری دچار تغییر می‌شود. از آن جایی که گلوکوکورتیکوئیدها به‌عنوان داروهایی برای درمان بیماری‌های التهابی مورد استفاده قرار می‌گیرند، این یافته‌ها نشان می‌دهند که پاسخ بیماران لاغر و چاق در برابر درمان‌های استروئیدی یکسان نیست. این پژوهش همچنین نشان ‌دهنده‌ی عملکرد بیولوژیکی ریتم‌های روزانه‌ی ترشح هورمون (ترشح زیاد قبل از بیدار شدن از خواب و سیری، ترشح کم در هنگام خواب و ناشتا) و نیز چرخه‌های روزانه‌ی ذخیره‌ یا آزاد شدن قند و چربی در کبد است.

دویدن بیشتر، لزوما بهتر نیست

پژوهشگران نشان دادند که دویدن یک بار در هفته یا به‌مدت ۵۰ دقیقه در هفته، خطر مرگ در یک نقطه‌ی معین از زمان را کاهش می‌دهد. به‌نظر نمی‌رسید که این مزایا با دویدن بیشتر افزایش یا کاهش پیدا کند. این خبر برای کسانی که وقت زیادی برای ورزش ندارند، خوب است اما نباید کسانی را که از دویدن بیشتر لذت می‌برند، دلسرد کند. به‌گفته‌ی پژوهشگران، حتی دویدن شدید (برای مثال هر روز یا ۴ ساعت در هفته) برای سلامتی خوب است. نکته‌ی دیگر اینکه، مزایای دویدن لزوما با افزایش سرعت دویدن بیشتر نمی‌شوند. مزایای دویدن در هر سرعتی بین ۸ تا ۱۳ کیلومتر بر ساعت، یکسان بود. می‌توان گفت، دویدن با سرعتی که در آن احساس راحتی می‌کنید، بهترین گزینه برای سلامتی شما است.

دویدن، ورزشی رایگان است، نیاز به تجهیزاتی ندارد و می‌توان در محیط دارای منظره‌ی خیره ‌کننده‌ای دوید. بنابراین، تعجبی ندارد که دویدن یکی از محبوب‌ترین ورزش‌های جهان است. تعداد دوندگان تفریحی در استرالیا از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۴ دو برابر شده است. حال چیزی بیش از 1/35 میلیون استرالیایی (7/4 درصد) برای تفریح و ورزش می‌دوند. مطالعه‌ای که به‌تازگی در مجله‌ی British Journal of Sports Medicine منتشر شده است، نشان می‌دهد که دویدن می‌تواند به‌‌میزان قابل‌ توجهی سلامتی شما را بهبود بخشد و خطر مرگ را در یک نقطه‌ی خاص از زمان کاهش دهد. برای دستیابی به مزایای دویدن نیازی نیست که حتما خیلی سریع یا در مسافت‌های بسیار طولانی بدوید. پژوهش‌های گذشته نشان داده‌اند که دویدن خطر بروز چاقی، فشار خون بالا، کلسترول بالا، ناتوانی، دیابت نوع ۲، بیماری قلبی و سرطان را کاهش می‌دهد. 

در مطالعاتی نیز پژوهشگران گروه‌هایی از مردم را که درد گردن نداشته و نیز کسانی را که گاهی اوقات دچار درد گردن می‌شدند، مورد پیگیری قرار دادند. برخی از این افراد دچار درد گردن شدیدی شدند و پژوهشگران آن‌ها را مورد بررسی بیشتر قرار دادند. مشخص شد افراد دچار درد گردن، از خواب کم و بی‌کیفیتی برخوردار بوده و در مشاغلی با سطح استرس بالاتر مشغول به کار بودند. آن‌ها همچنین فعالیت جسمی کمتر و خلق‌و‌خوی افسرده‌ای داشتند. بدن آن‌ها اساسا استرس بیشتری را تجربه می‌کرد و آن‌ها در گردن خود تنش عضلانی بیشتری را حس می‌کردند. مهم‌تر اینکه، این حالات قبل از بروز درد وجود داشت. در مطالعه‌ای دیگر، پژوهشگران دریافتند که حتی در میان کودکانی که فقط ۹ سال داشتند، نشانه‌هایی مانند خستگی و کمبود خواب همراه‌ با سردرد، درد شکمی و خلق‌و‌خوی ضعیف عوامل خطرسازی هم برای بروز و هم تداوم درد گردن هفتگی بود.

اگر از درد گردن رنج می‌برید، باید بدانید که تنها نیستید. درد ستون فقرات یکی از علل اصلی ناتوانی در سرتاسر جهان است و شیوع آن طی ۲۵ سال گذشته افزایش چشمگیری داشته است. در حالی‌که بیشتر موارد درد گردن احتمالا طی چند ماه بهتر می‌شوند، نیم تا سه‌چهارم افرادی که دچار گردن درد می‌شوند، به‌صورت مکرر این درد را تجربه می‌کنند. اغلب گفته می‌شود که وضعیت‌های بدنی (پوسچر) خوب و بد وجود دارد و برخی از این وضعیت‌ها می‌توانند موجب درد ستون فقرات شوند اما این باور پشتوانه‌ی علمی ندارد. در واقع، نتایج پژوهش‌ها نشان می‌دهد که خواب نامناسب، کاهش فعالیت جسمی و افزایش استرس نقش مهم‌تری دارند. بنابراین، در حالی‌که متخصصان سلامتی تلاش‌های زیادی در جهت اصلاح وضعیت بدن و استفاده از صندلی‌ها، میزها، کیبوردها و دیگر ابزار ارگونومیک انجام می‌دهند، به‌نظر می‌رسد که تغییرات مرتبط با سبک زندگی مانند خواب کافی، ورزش و کاهش استرس تاثیر بیشتری در تسکین و پیشگیری از درد گردن داشته باشد.